Wyznawcy Sureliona- techniczny

koszal · Post autor: **koszal** » 15 marca 2017, 11:25

[center]Surelion Szary[/center]

Liczba wiernych: ??

Bóg bóg zakazanej wiedzy magicznej i alchemicznej, wynalazców i techniki. Krzewiciel postępu. Jest też zwany Ukrytym Bogiem. Malkontent negujący sztywne zasady i reguły działania magii. Dąży do tego by wszyscy śmiertelnicy mogli mieć do niej równy dostęp, tak samo jak do innych sekretów skrywanych przez niektórych bogów (np. zaawansowanej techniki).

PRESTIŻ: prastare bóstwo znane w czasach praorchijskich. Został uśpiony mniej więcej w okresie przejmowania władzy przez Katana, który za zgodą innych bogów zniszczył ostatnie miejsce jego kultu. Ostał się jednak jeden sarkofag pod Ostrogarem, przypadkiem czy celowo zostawiony przez Katana. Obecnie wraca na Orchię po przebudzeniu.

SYMBOL: klucz symbolizujący otwarcie bram do zakazanej

[center] Obrazek

[/center]

AWATAR: przybrał ciało elfa, który odczytał zakazane napisy na starożytnym sarkofagu boga.

CECHA SZCZEGÓLNA AWATARA: (do dopracowania)

CHARAKTERYSTYCZNE MOCE: (do rozwinięcia)

ULUBIONA OFIARA WYZNAWCÓW: przekazanie zakazanej magicznej wiedzy (np. czaru lub przedmiotu) albo propagowanie zakazanej techniki i wiedzy.

ULUBIONE RASY: wszelkie kreatywne i otwarte na nowe rasy, typu ludzie, gnomy.

ZNIENAWIDZONE RASY: głownie rasy podtrzymujące istniejący stan rzeczy, nie zezwalające na zmianę typu Uruk-Hai

ŚWIĄTYNIE: wszelkie sekretne miejsca, w szczególności te podziemne są świetnym miejscem na świątynię Ukrytego Boga. Na dzień dzisiejszy nie wiadomo jak wyglądały jego miejsca kultu niegdyś.

KLERYCY: na dzisiaj brak

MODLITEWNA POZA: pozycja lotosu sprzyjająca kontemplacji wiedzy

TAJEMNY SYMBOL IDENTYFIKACJI: jako ukryte bóstwo miał ich wiele w przeciwieństwie do innych bogów. Przeważnie wiązało się z dotknięciem klucza posiadanego przez wiernego czy to w postaci naszyjnika czy innej.

PROFESJE: ulubione: każda kreatywna magicznie bądź technicznie profesja, zwłaszcza alchemik, wynalazca itp. Nie lubi skostniałych profesji podtrzymujących istniejący porządek np. rycerzy i innych strażników praw.

ZAKONY I PARAMILITARNE FORMACJE WYZNAWCÓW: kiedyś Legion Ukrytego, kilku tysięczna, wielorasowa organizacja działająca w sposób skryty o nieco anarchistyczny nastawieniu. Obecnie jedynie kilku wiernych w najgorszej dzielnicy Ostrogaru.

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA BOGA:
Bóstwo przekazujące wszelką zakazaną wiedzę śmiertelnikom. Głównie dotyczy to magi oraz kwestii z nimi związanymi ale także wiedzę techniczną. Uważa, że bogowie nie powinni zatrzymywać sekretów i wiedzy wyłącznie dla siebie albowiem powodują w ten sposób zatrzymanie w miejscu rozwoju świata. Jest za przekazaniem wiedzy śmiertelnikom celem dalszego rozwoju. Uważa to za jedyny naturalny stan wiedzy. Istniejący stan rzeczywistości ma Orchii uważa, za niesprawiedliwy i powodujący zachwianie równowagi. Utrzymywanie w niewiedzy śmiertelników, nakładanie na nich boskich praw i obowiązków trzymających w ryzach, uważa za zniewalanie śmiertelnych.

Nie posiada jednolitych świąt ani obrządku. Praktykuje się za to specjalny rytuały inicjacyjny. Polega on zwykle na podaniu kandydatowi specjalnego płynu, oraz zakazanych inkantacji. Jest to śmiertelnie niebezpieczna substancja wzmocniona czarami, która wzmaga wrodzone zdolności magiczne istoty, która go zażyła. Nie wiadomo, co dzieje się z nią pod jej wpływem, gdyż wszyscy, którzy przeżyli inicjacje są zobowiązani pod karą śmierci do nie ujawniania tajemnicy obrzędu*. W dzisiejszych czasach nie nastąpiła jeszcze żadna inicjacja tego typu ze względu na brak substratów do jej sporządzenia.

Mottem kapłanów są słowa: bóstwo nie ma jeszcze kapłanów.

Cechy premiujące najgorliwszych wyznawców:

Bóg powstał z letargu, na tym etapie nie posiada jeszcze mocy obdarowywania wiernych zdolnościami. Ale w starych annałach jest napisane że potrafił:

1. Obdarzyć wiernego możliwością rzucania czaru. Jednego z dowolnej profesji jednak wykorzystując PM tylko i wyłącznie z własnej żywotności.

[center]
CREDO JAWNE[/center]

1. Szukaj wszelkiej wiedzy by wykorzystać ją do szerzenia postępu i rozwoju.
2. Używaj zdobytej wiedzy i rozwijaj ją dalej ale rozsądnie.
3. Rozmyślaj i poddawaj w wątpliwość aż dojdziesz do prawdy.
4. Ewentualne słabości swego ciała staraj się przezwyciężać najlepiej jak tylko potrafisz.
5. Licz na siłę jaką niosą dobre uczucia które popychają cię do rozwoju. Unikaj złych które czynią odwrotnie.
6. Idąc przez swe życie, ciągle się rozwijaj.
7. Otwarty bądź na nowe rozwiązania i nie lękaj się nieznanego.
8. Nie ustawaj a w dążeniu, najważniejsza jest wytrwałość.

[center]CREDO UKRYTE[/center]

[center]1. Są prawdy ukryte i jest wiedza tajemna, po którą należy sięgać lecz z dużym rozmysłem. Postęp i rozwój są najważniejsze.

2. Używaj zdobytej mocy rozsądnie i pamiętaj, że ma ona sens, kiedy cię rozwija, a rozwijasz się zdobywając ją oraz modyfikując, a nie jedynie posiadając.

3. Rzeczywistość jest tylko iluzją, aczkolwiek bardzo trwałą. Ma zasłonić wiedzę i ukryć prawdy przed wzrokiem istot żyjących. Prawdziwa rzeczywistość to to, co nie znika, gdy przestajesz w to wierzyć odkrywając to co było dotąd umyślnie ukryte przed twoim wzrokiem. Reszta jest kłamstwem.

4. Elementarnymi przeszkodami by widzieć i wiedzieć więcej są cielesne ograniczenia ciała w jakie przyoblekli nas bogowie. Nie martw się jednak, im droga trudniejsza, im więcej słabości ciała musisz pokonać wbrew wszystkiemu, tym większa twa chwała gdy dojedziesz na sam szczyt.

5. Liczne są emocje które wpływają na osąd istot rozumnych. Większość z nich to pułapki, tylko rozum jest wiarygodny. Wśród odczuć są też te dobre jak bezradność i niezadowolenie, pierwsze warunki postępu i przyczyny zmian.

6. Istnieć, znaczy zmieniać się, zmieniać się to nieskończenie doskonalić siebie samego.

7. O ile chcesz być tam, gdzie nigdy nie byłeś, musisz iść drogą, którą nigdy nie szedłeś. Jeśli chcesz osiągnąć to, czego nigdy nie miałeś, musisz robić to, czego nigdy nie robiłeś. Nie ma innej drogi, więc nie możesz się jej bać.

8. Nic na świecie nie zastąpi wytrwałości. Nie zastąpi jej talent - nie ma nic powszechniejszego niż ludzie utalentowani, którzy nie odnoszą sukcesów. Nie uczyni niczego sam geniusz - leniwy geniusz to już prawie głupiec. Nie uczyni niczego też samo wykształcenie - świat jest pełen ludzi wykształconych, o których bogowie wymazali pamięć. Wytrwałość i determinacja są wszechmocne, niemal jak wiedza tajemna.[/center]

[center]DRAMATIS PERSONAE[/center]

Spoiler!

Post autor: **Keth** » 15 marca 2017, 12:16

Posępne dźwięki płynące z mosiężnych trąb zawieszonych w narożnikach katanickich hadr poniosły się jękliwą nutą ponad wielobarwnymi dachami Kwartału Browarników, wzywając czcicieli Boga Najwyższego na popołudniowe obrzędy. Na wyłożonych kamienną kostką wąskich ulicach tętniło życie, którego gwar nigdy nie cichł całkowicie, a jedynie nieco lżał nocną porą. Kolorowe rzesze mieszkańców i gości przelewały się przez Ostrogar czyniąc w murach miasta niezwykły tłok i harmider. Wszędzie słychać było dźwięki głośnych rozmów prowadzonych w przynajmniej tuzinie różnych języków.

Kucający na ozdobnym murku targowiska olf wodził pozornie znudzonym wzrokiem po najbliższych straganach, chronionych przed słońcem różnobarwnymi baldachimami. Straganiarze hałaśliwie zachwalali świeże owoce i warzywa, ryby i mięso prosto z podmiejskich jatek, zboże i drewno opałowe. W wiklinowych klatkach tłukło skrzydłami żywe ptactwo, krzyczały gęsi, kwakały kaczki. Złapane w jeziorze kraby próbowały chwytać szczypcami oglądających je klientów. Spacerujące pomiędzy kramami mieszczki kłóciły się zawzięcie ze sprzedawcami o ceny, a i sami straganiarze nierzadko awanturowali się między sobą cichnąc jedynie na widok patrolu straży miejskiej albo zbrojnych najmitów któregoś z ostrogarskich kupieckich cechów. Jakiś złapany na gorącym uczynku młodociany złodziej wrzeszczał wniebogłosy lany tęgą pałą przez właściciela sakiewki, przy wtórze śmiechów rozbawionej widowiskiem gawiedzi.

Olf nie obawiał się o własną kieskę. Nosił mocno podniszczone odzienie, które nie pozostawiało najmniejszych złudzeń co do jego społecznego statusu, w kieszeniach kaftana trzymał zaś jedynie kilka miedziaków. Nawet najbardziej zdesperowany złodziej nie poczułby bicia serca na widok takiej ofiary, co było mężczyźnie wyjątkowo na rękę. Ignorowany przez wszystkich z wyjątkiem kilku złośliwych uliczników, ukrywający się pod maską zaniedbanego biedaka czarodziej bez trudu wtapiał się w miejskie tło, przemierzając portowe dzielnice doskonale sobie znanymi zaułkami i krętymi uliczkami.

Bezpański pies czający się w cieniu wielkiej sterty warzywnych odpadków doskoczył znienacka do rzeźniczego straganu i porwał z niego wielki połeć baraniny. Zuchwała kradzież wywołała chwilowe zamieszanie, a właśnie na coś podobnego olf cierpliwie od dłuższej chwili czekał. Kiedy uwaga najbliższych straganiarzy i ich klientów skupiła się na poczerwieniałym z wściekłości rzeźniku, olf zeskoczył z murku i przemknął zwinnie pomiędzy kilkoma wystawami. Do skradzionego wcześniej na innym targowisku wiklinowego koszyka wpadły dwa jeszcze żywe wilgotne węgorze, pęto kaszanki, garść orzechów i pęczki opiekanych porów. Uśmiechając się pod nosem czarodziej skręcił w najbliższą z uliczek i utonął pośród tłumu przechodniów zmierzając ku Chłopskiemu Kroczu.

Jego czcigodny nauczyciel był godną uwielbienia nadnaturalną istotą, ale żyjąc w cielesnej powłoce wciąż jeszcze pozostawał uzależniony od niedoskonałości śmiertelnego bytowania i musiał coś jeść.

Wyraz zadowolenia zniknął z oblicza olfa w mgnieniu oka, a powstrzymany w ostatniej chwili grymas nienawiści uwidocznił te cechy jego wyglądu, które odziedziczył po orczym ojcu, nie zaś elfiej matce - dwa wystające z ust dolne kły i niskie czoło wydające się zupełnie nie pasować do pięknie wykrojonych migdałowych oczu. Lecz przechadzający się w otoczeniu akolitów kapłan Dagonina Białego nie dostrzegł w osobie niepozornego przechodnia niczego niepokojącego, po prawdzie w ogóle go nie zauważył pogrążony w rozmowie ze świtą. Olf przystanął pod ceglaną ścianą rzemieślniczego warsztatu, odprowadził kleryków złowróżbnym spojrzeniem chowając lekko drżącą z wzburzenia rękę za plecy. Kiedy jego trzymane z trudem na wodzy emocje opadły, podążył w swoją stronę starając się nie myśleć o bolesnej przeszłości i strasznym upokorzeniu, jakiego zaznał ze strony dagonickich kapłanów.

Nauczyciel obiecał mu zemstę, obiecał wywyższenie ponad tych, którzy go zawiedli i tych, którzy doprowadzili do upadku, nade wszystko zaś obiecał mu absolutne oświecenie i przystęp do sekretów, których tak zazdrośnie strzegli bogowie. Dzisiejszy dzień nie był właściwym czasem na rozwiązywanie prywatnych animozji.

Proponuję, byście dobrze przemyśleli powody, dla których zamierzacie czcić Sureliona (mam nadzieję, że to brzmiące dostojnie miano faktycznie się przyjmie). Sądzę, że każdy z nas powinien mieć za sobą traumatyczną przeszłość, która pchnęła go w ramiona półboga; coś w życiu, co odwróciło nas od bieżącego panteonu i kazało szukać oparcia w Surelionie jako jedynym pocieszycielu, jedynym ratunku w świecie, który nas odrzucił. To doda mocnego dramatyzmu każdej z postaci, a także prywatnych celów i motywów związania się z półbogiem.

Mój bohater to mag POZ 0 o imieniu Ketras, olf (czyli mieszaniec orka i elfa, oparty na mechanice półelfa). Nietypowe pochodzenie ma znaczenie wyłącznie fabularne. Wydziedziczony potomek z wymuszonego podstępną magią związku, odrzucony przez orczego ojca, wyklęty przez nienawidzący go ród zmarłej matki. Ambitny, ale przy tym zbyt otwarty na nowości umysł. Były uczeń uznanego ostrogarskiego czarodzieja, były czciciel Dagonina Białego. Potępiony za podważanie dagonickich nauk o magii, publicznie ośmieszony, pozbawiony prawa do pobierania dalszych nauk i wyrzucony na bruk po konfiskacie i tak niewielkiego majątku.

Natrafił na Sureliona w ostatniej chwili, zdecydowany już targnąć się na swe życie (szczegóły tego spotkania niech pozostaną tajemnicą znaną jedynie magowi i jego patronowi). Teraz jest aktywnym członkiem kultu propagującego wśród swych neofitów swobodny dostęp do starożytnej magii, upowszechnienie zakazanej wiedzy oraz prawo do kwestionowania konserwatywnych poglądów na czarostwo.

koszal · Post autor: **koszal** » 15 marca 2017, 14:37

Myślę nad astrologiem albo druidem. I mam rozsądne uzasadnienie dla obu. Czekam jednak na pozostałych i przyjmę rolę najmniej obleganą.

Suriel · Post autor: **Suriel** » 15 marca 2017, 22:13

Widzę że jak na razie to jestem bóstwem od złodziei i krycia się.

mastug · Post autor: **mastug** » 15 marca 2017, 23:09

Niestety ze względu na dość nikłą dostępność czasu raczej nie dam rady uczestniczyć w tym dosyć dużym projekcie. Ale chętnie poczytam Wasze przygody.

Post autor: **Keth** » 16 marca 2017, 17:27

mastug napisał(a):

Niestety ze względu na dość nikłą dostępność czasu raczej nie dam rady uczestniczyć w tym dosyć dużym projekcie. Ale chętnie poczytam Wasze przygody.

Rzuciłbyś w końcu tę pracę, ona Ci niszczy życie! A tak serio, nie wycofuj się przedwcześnie z zabawy, bo jak wszyscy założyliśmy, chcemy się oprzeć na tzw. "szablonie Asady" (jak to super fachowo brzmi) - krótkie przygody, choć może nawet epickie. Żadne tam sesje po półtora roku postowania, stawiamy na krótki format, maksymalnie rok gry, ani dnia więcej. Nie pękaj, osobiście bardzo na Ciebie liczę, Mastugu!

mastug · Post autor: **mastug** » 16 marca 2017, 18:44

Ok jeśli będzie można niektóre przygody ominąć jeśli akurat przydusi życie to chętnie program

Suriel · Post autor: **Suriel** » 16 marca 2017, 19:16

To jest duch Mastugu! Za to Cie wlasnie cenimy.

( ufff... jeden wyznawca więcej, to ile jeszcze do pierwszego tysiaca... boshe czemu tak wolno idzie...)

mastug · Post autor: **mastug** » 16 marca 2017, 21:26

To jeśli można ja zajmę się Astrologią.

Płaczki pogrzebowe właśnie wyszły. W pokoju panowała zupełna cisza. Powietrze było ciężkie od zapachu kadzideł i wypalonych świec. Migotliwy płomień oliwnej lampy dawał niewiele światła, skupiając uwagę tylko na tym co najważniejsze. Na kamiennym stole leżało ciało, przykryte cienkim białym płótnem.

Saar podszedł po woli do ciała i odsłonił twarz nieboszczyka. Patrzył na niego przez dłuższą chwilę, po czym cicho wyszeptał:

- Smok, hydra, cyklop - miałeś rację. To nie może być przypadek. Są też inne znaki.. - pochylił się aby szepnąć do ucha - On się teraz objawi ojcze, nadszedł jego czas .. on zwiastuje nową erę magii .. nowej magii

Rozejrzał się nerwowo, nasłuchując kroków.

- Torturowali cię , a potem zabili .. więc wiedzą.. będą go szukać.. mnie też już na pewno szukają..

Przykrył twarz truchła. Wiedział, że przychodzenie tu dziś było głupotą ale musiał zaryzykować, musiał się pożegnać, zobaczyć ojca po raz ostatni. Zdawał sobie sprawę, że gdy tylko wyjdzie ktoś będzie go śledził, ktoś ruszy jego śladem. Na szczęście znał sekrety tego domu. Podszedł do ściany i ogonem wcisnął ukryty przycisk. Ściana drgnęła, pchnął ją z całych sił otwierając sekretne przejście. Zamknął je za sobą i ruszył w dół , poprzez mroczny korytarz, szedł długo w ciemności aż doszedł do wyjścia. Na zewnątrz przywitało go rozgwieżdżone niebo. Stał wpatrując się w nieskończoną mądrość gwiazd.

-Zapomniałem Ci powiedzieć ojcze - gwiazdy zdradziły mi jego imię .. Surelion

deliad · Post autor: **deliad** » 17 marca 2017, 10:42

Bezwładne ciało z trzaskiem łamanych okiennic wyleciał na bruk miasta, trzasnęło z impetem o bruk i przetoczyło się w rzygowinach i urynie.
- Paszoł won! Plugawe nasienie.

Tak o to zakończył się transakcja między Ungiem krasnoludem fachu trupiarza oraz karczmarzem Wesołej Wdówki. Ungo zarżnął pięć zombie zalęgłych się w zaułkach i kanałach chłopskiego krocza i czatujących na klientów karczmy. Wykonał swoją robotę ale kapłani powiedzieli, że trupiarze są przeklęci i sprowadzają na wszystkich klątwy swym istnieniem.
Był spalony. Wszędzie gdzie się pojawił było to samo. Gdy tylko powiedział kim jest. Plucie w twarze, witanie lagami i szczucie psami. Nagonka ze stron kapłanów niszczył mu życie. Jego mistrz mówił, że będzie trudno, ale że aż tak? Lata wyrzeczeń, szkoleń, bólu i poświęcenia i co za to ma.
Z trudem wstał z bruku i poczłapał do pewnej piwnicy... Tam była jego nadzieja. Stare czasy się skończyły. Teraz trupiarze potrzebowali patrona. Boga trupiarzy.... Sureliona!!!

No ja będę grał trupiarzem. Trzeba w końcu przetestować nową profesję

. Co do rasy to krasnolud. Tyle, że trochę to nie pasuje, bo trupiarze unikają religii i bogów. Jeżeli MG-y się zgodzą to gram trupiarzem. W końcu to schyłek ich istnienia, a naoczne nawiedzenie przez boga może zmienić każdego.

Post autor: **czegoj** » 17 marca 2017, 12:40

Ja mogę się skusić na kapłana, wojownika lub złodzieja. Kapłana pod warunkiem, że zobaczę opis Sureliona. Wojownika, bo mam wrażenie, że jakoś kulawo z naszą siłą w pierwszym rzędzie. Ewentualnie złodzieja, bo taki osobnik zawsze się przyda, zwłaszcza, że mamy być trochę tajni.

koszal · Post autor: **koszal** » 17 marca 2017, 14:07

Jak nie weźmiesz woja to ja wezmę woja, albo łowcę. Kapłana nie wezmę, ale wziąłbym druida. Złodzieja nie planuję, bo już Keth pokazał aspiracje i pewne ciągoty, a 8arta deczko mordowanie kusi.

Suriel · Post autor: **Suriel** » 18 marca 2017, 03:19

[center]Surelion Szary[/center]

Bóg zakazanej magi, zakazanej wiedzy i techniki. Jest też zwany Ukrytym Bogiem. Malkontent negujący istniejące zasady i reguły działania magii. Dąży do tego by wszyscy śmiertelnicy mogli mieć do niej równy dostęp, podobnie jak do innych sekretów skrywanych przez niektórych bogów (np. zaawansowanej techniki). Opiekun wszelkich istot popierających zasadę egalitaryzmu.

PRESTIŻ: prastare bóstwo znane w czasach praorchijskich. Został uśpiony mniej więcej w okresie przejmowania władzy przez Katana, który za zgodą innych bogów zniszczył ostatnie miejsce jego kultu. Ostał się jednak jeden sarkofag pod Ostrogarem, przypadkiem czy celowo zostawiony przez Katana. Obecnie wraca na Orchię po przebudzeniu.

SYMBOL: (do dopracowania, na razie roboczo trzy kąpiące się w mleku elfki

)

AWATAR: jako ukryte bóstwo i kontestator istniejących praw magi i wiedzy pojawia się najczęściej w postaci mającej bardzo mało albo nic wspólnego z wiedza i magią. Jest to widoczna forma jego sprzeciwu przeciwko istniejącym skostniałym regułom narzuconym w jego mniemaniu głównie przez Dagonina.

CECHA SZCZEGÓLNA AWATARA: (do dopracowania)

CHARAKTERYSTYCZNE MOCE: wszelkiego rodzaju zaklęcia rzucane w zakazanych wersjach.

ULUBIONA OFIARA WYZNAWCÓW: przekazanie zakazanej magicznej wiedzy (np. czaru lub przedmiotu) albo propagowanie zakazanej techniki i wiedzy. Obecnie jednak trochę podupadł i zadowoli się kradzioną starą rybą i bochnem chleba do jedzenia.

ULUBIONE RASY:

ZNIENAWIDZONE RASY: (do dopracowania)

ŚWIĄTYNIE: wszelkie sekretne miejsca, w szczególności te podziemne są świetnym miejscem na świątynię Ukrytego Boga. Na dzień dzisiejszy nie wiadomo jak wyglądały jego miejsca kultu niegdyś.

KLERYCY: na dzisiaj brak

MODLITEWNA POZA: do dopracowania

TAJEMNY SYMBOL IDENTYFIKACJI: do dopracowania

PROFESJE: ulubione: każdy czarodziej i kleryk. Nie lubi skostniałych profesji podtrzymujących istniejący porządek np. rycerzy i innych strażników praw.

ZAKONY I PARAMILITARNE FORMACJE WYZNAWCÓW: kiedyś Legion Ukrytego, kilku tysięczna, wielorasowa organizacja działająca w sposób skryty o nieco anarchistyczny nastawieniu. Obecnie jedynie kilku dziwaków uzbrojonych w kije i pały grasujący po najgorszej dzielnicy Ostrogaru.

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA BOGA:
Bóstwo przekazujące zakazaną wiedzę śmiertelnikom. Głównie magię i kwestie z nią związane, choć także wiedzę techniczną. Uważa, że bogowie nie powinni zatrzymywać sekretów i wiedzy wyłącznie dla siebie albowiem powodują w ten sposób zatrzymanie w miejscu rozwoju świata. Jest za przekazaniem mocy śmiertelnikom wszak, to oni mają najgorzej. Istniejący stan rzeczywistości uważa, za niesprawiedliwy i powodujący zachwianie równowagi, ponieważ premiuje on wyjątkowo nierówno bogów a zniewala śmiertelnych.

Nie posiada jednolitych świąt ani obrządku. Praktykuje się za to specjalne rytuały inicjacyjny. Polega on zwykle na podaniu kandydatowi specjalnego płynu, oraz zakazanych inkantacji. Jest to śmiertelnie niebezpieczna substancja wzmocniona czarami, która wzmaga wrodzone zdolności magiczne istoty, która go zażyła. Nie wiadomo, co dzieje się z nią pod jej wpływem, gdyż wszyscy, którzy przeżyli inicjacje są zobowiązani pod karą śmierci do nie ujawniania tajemnicy obrzędu*. W dzisiejszych czasach nie nastąpiła jeszcze żadna inicjacja tego typu ze względu na brak substratów do jej sporządzenia.

Mottem kapłanów są słowa: Magia i wiedza, dla każdego! (czyli jak widać do dopracowania bo bez głupawego rymu

)

Cechy premiujące najgorliwszych wyznawców:

Na tym etapie to może on obdarować wiernych następującymi rzeczami:
1. przyjazne spojrzenie
2. dobre słowo
3. poklepanie po ramieniu
4. kawałek buły z agawy by nie czuć głodu

* zapożyczony pomysł

koszal · Post autor: **koszal** » 18 marca 2017, 04:27

Surek, ja jednak wolał bym troszkę poważniej..

Gość musi być wiarygodny, budzący lojalność i oddanie, dlatego też podobnie jak w piosence, wolałbym żeby zamiast:
"... przebiegnie- być może- jasna, długa prosta...."
było:
"... przebiegnie- z pewnością- jasna, długa prosta...".

Konkretnie- tam, gdzie piszesz, że Surelion "uważa" zastąpmy słowami "dąży do", tam, gdzie piszesz "...nie rozumie dlaczego bogowie.." - zastąpmy słowami "sprzeciwia się"itd.
To ma być bóg do cholery i ma wszystko wiedzieć i na wszystko mieć odpowiedź- bo w końcu to bóg zakazanej wiedzy, którą ma się dzielić więc musi być pewien własnego zdania, bo w w niezdecydowanego pierdołę to nikt nie uwierzy i pierwszy go katanitom za dwie kromki chleba opchnę.

Suriel · Post autor: **Suriel** » 18 marca 2017, 05:03

Spójrzmy prawdzie w oczy grać półolbrzymem, bogiem wiedzy to jak grać hobbitem rycerzem albo krasnoludem magiem. Powagi raczej w tym nie będzie. Czekam aż sobie ktoś zrobi podobną misz masz, może elf-brutal barbarzyńca

Nie wiem jak bardzo przydatny bezie ale nie bardzo. Jak mi wyjdzie UM na poziomie 60+ to sukces będzie. Jak widać z czarowania raczej nici. Nie bije się, bo od magi jest. Może chociaż charyzmę będzie miał w granicach normy bo jak coś powie to raczej głupotę. Będzie wam wstyd nie raz, oj będzie.