Tabadan

Jest wyspiarskim w pełni autonomicznym państwem we wschodniej części Archipelagu Centralnego między Orkusem Czerwonym a Orkusem Wschodnim. Zajmuje wyspę o tej samej nazwie oraz liczne wysepki, m. in.: Marsa, Harika, Cilaos, Felzan.

Rzeźba wyspy jest bardzo urozmaicona. Zdecydowanie przeważają formy wyżynne i góry masywu Ankharaktra zajmujące centralną część wyspy. Po stronie wschodniej spływają bezpośrednio do morza tworząc wysokie klify natomiast w rejonie zachodnim pozostawiają 20-30 km pas nizin nadbrzeżnych. W części tej wybrzeże ma charakter lagunowy stanowiąc idealne miejsce dla portów i wiosek rybackich.

Pierwotna roślinność Tabadanu została silnie wyniszczona przez karczowanie i nadmierny wypas. Większe kompleksy leśne przetrwały na wilgotnych stokach dolin. Są to głównie lasy dębowe (m. in. dąb korkowy) i lasy cedrowe. Niższe partie wyspy porastają oliwki i cisy, sosny i akacje.

Królestwo zamieszkują głównie ludzie, potomkowie osadników Osmundzkich. W miastach można spotkać orków, krasnoludy, elfy i półolbrzymów. Ludność rozmieszczona jest bardzo nierównomiernie. Około 70% mieszkańców kraju skupia się w jego rejonie zachodnim (głównie na nadmorskich nizinach wokół zatoki Alkahar). Pozostała część zamieszkuje kotliny górskie masywu Ankharatra. Znajdujące się tam posiadłości to zamki z warownymi wioskami (tzw. mastaby) należące do szlachty tabadańskiej. Są to pozostałości po okresie kolonizacji wyspy, kiedy jedynym schronieniem przed najazdami piratów były góry. Każda mastaba stanowi indywidualność i powód do dumy jej właściciela a jej mieszkańcy posiadają status o wiele wyższy niż ludność z nizin. Ponad 80% społeczności to graamowcy, pozostałe 20% to wyznawcy innych dobrych bogów głównie Asteriusza Wielkiego, Gorlama Walecznego i Arianny. Ze względu na stacjonujący w mieście Tabadan garnizon orków znajduje się tam świątynia Katana. Mimo wolności wyznaniowej nie spotyka się miejsc kultu złych bóstw. Spowodowane jest to problemami, jakie napotykają ich kapłani m. in. wysokim podatkiem świątynnym, brakiem pracowników i materiału na budowę, próbami podpalenia, częstym protestom itd. itp.. Interwencje u Katana kończyły się tylko upomnieniami, co doprowadziło do zaprzestania jawnej indoktrynacji przez złe wyznania.

Tabadan jest w pełni samowystarczalnym państwem. Podstawę gospodarki stanowi rolnictwo. Mieszkańcy wiosek w zatoce zajmują się rybołówstwem, w pasie przybrzeżnym uprawia się pszenicę, jęczmień i ziemniaki, natomiast w górach wypasa się wielkie stada owiec i kóz. Z wełny kóz tabadańskich produkuje się metodami tradycyjnymi moher. Duży dochód zapewnia szlachcie hodowla pegazów. Wyspa obfituje w wiele cennych surowców mineralnych m. in.: rudę żelaza, adamandyt i łupki bitumiczne. Występuje tam również złoto jednak większość dostępnych złóż została wyeksploatowana. Jeśli chodzi o przemysł to na wsi dominują młyny i browary, w mastabach natomiast znajdują się tkalnie i farbiarnie. Miasta skupiają rzemieślników: garncarzy, szklarzy, płatnerzy, zbrojmistrzów i wielu innych. W mieście Tabadan znajduje się siedziba Saardaris, sławnych na cały Archipelag twórców dróg. To właśnie im państwo zawdzięcza tak wspaniale rozwiniętą sieć dróg. Do ich budowy wykorzystują lepik bitumiczny wynaleziony 50 lat temu przez alchemika Sardara.

Wyspa została podarowana przez Kartana książętom Osmundzkim z rodu eTaranarów w zamian za zasługi podczas legendarnej wojny z reptillionami. Plotki głoszą, że to właśnie oni przekonali, Hilderana aby w bitwie pod Alkahar przeszedł na stronę orków. Władza nad państwem spoczywa w rękach króla wywodzącego się z rodu eTaranarów. Pomoc w zarządzaniu krajem udziela mu Wielka Rada w skład której wchodzą:

  • seniorowie rodów aVandrel, eLaerdil, oCorane, eKetri, aVelmaris, oNgan, aTharved,
  • sekretarz Konklawe Tabadańskiej Gildii Magów,
  • Hierarcha Bazyliki św. Graala,
  • Lord Komandor Bractwa Rycerzy św. Graala,
  • dowódca floty Tabadanu
  • dowódca lądowych oddziałów Tabadanu
  • przedstawiciel związku cechów

Główne miasta

Tabadan – stolica królestwa, położony jest nad zatoką Alkahar w miejscu gdzie wylądował Kayes eTaranar wraz z bratem Ejwenem. Swoje istnienie i rozwój miasto zawdzięcza właśnie im i ich potomkom, którzy walczyli o utrzymanie mocnej, położonej nad morzem stolicy. Udało im się to mimo wielu napadów pirackich i obecnie Tabadan jest dużym bogatym miastem liczącym około 50 tys. mmieszkańców. Nie należy może do specjalnie urokliwych to emanuje swoistą aurą spokoju i radości.

Najstarszą częścią miasta jest portowa dzielnica Burghos charakteryzująca się mocnymi budynkami z czerwonej cegły i szarego kamienia. Zamieszkana jest głównie przez marynarzy, których sława nie ustępuje elfom. Port jest duży i nowoczesny zdolny przyjąć 50 pełnomorskich statków. Jego bezpieczeństwa strzeże forteca Burghos od nazwy, której wzięła się właśnie nazwa dzielnicy. Na jej terenie znajduje się wieża Trzech Aniołów, będąca jedyną pozostałością po pierwszej twierdzy zbudowanej przez Keyesa I. Dzwon umieszczony na szczycie tej budowli ostrzega przed najazdami piratów, pożarami, wojną czy innymi zagrożeniami. Oprócz dzwonu znajduje się tama też latarnia wskazująca drogę statkom w ciemności. O budowli tej krąży wiele legend. Jedna z nich opowiada, że na początku zdobiły ją cztery anioły, lecz jeden z nich zakochał się w ludzkiej dziewczynie i zstąpił na ziemię wbrew woli Graama. Został za to ukarany i po śmierci swej wybranki żyje nadal błąkając się po wyspie. Podobno dołączy do swoich trzech towarzyszy tuż przed objawieniem się Graama w swojej prawdziwej postaci.

Kierując się w głąb lądu dochodzi się do dzielnicy Centralnej, zamieszkanej głównie przez szlachtę i bogatych mieszczan. W niej właśnie znajduje się większość ciekawych miejsc. Należą do nich:

  • Plac Słoneczny – wyznaczający geograficzne i kulturalne centrum miasta. To właśnie tutaj koronuje się królów traci przestępców czy organizuje obchody lub przedstawienia teatralne. Plac ten a szczególnie okolice fontanny i pomnika przedstawiającego św. Awnara walczącego z wężem Setha, jest ulubionym miejscem spotkań mieszkańców. Dziwne dla obcych jest to, że kręci się po nim zadziwiająco mało żebraków. W wąskich uliczkach okalających plac znajdują się jedne z najstarszych i najlepszych karczm w mieście.
  • Ratusz – zbudowany z białego marmuru przez kamieniarzy krasnoludzkich na miejscu starego zniszczonego przez pożar w 8311 roku. Jest miejscem zebrań Rady Miasta oraz organizowane są w nim sądy.
  • Wieża Lukiana – w której więziony był w 7932 roku Lukian Osmundzki wzięty do niewoli przez prawowitego następcę tronu tabadańskiego Armera eTaranara. Obecnie wykorzystywana jest przez Saardaris – gildię twórców dróg.
  • Bazylika Św. Graala – główna świątynia kultu Graama i siedziba anatanada. Budowla ta długa na 200 m. i szeroka na 40 m. jest jedną z największych na Archipelagu Centralnym. Została zbudowana według projektu wielkiego elfiego architekta Eaedrila z domu Eanerle. Bazylika oszołamia nie tylko wielkością, ale także wspaniałymi freskami wykonanymi przez mistrzów malarstwa iluzjonistycznego (złośliwcy twierdzą że z Gildii Wężowych Cienii). Legendy mówią, że właśnie w niej ukryty jest św. Graal, lecz to samo mówią o katedrze Pięciu Wrót w Ostrogarze i o setce innych miejsc. Ochronę bazyliki oraz innych budowli kompleksu zapewniają członkowie Bractwa Rycerzy Św. Graala.
  • Zamek Królewski – zbudowany został w 8787 roku na jedynym wzniesieniu górującym nad miastem. Wykonano go z kunsztownie ociosanego kamienia a patrząc na starannie wykończone wyższe kondygnacje można go wziąć za pałac a nie fortecę. Ten wygląd budowla zawdzięcza ciągłym remontom i przebudowom prowadzonym przez kolejnych królów. Do kompleksu zalicza się trzy odrębne części, każda oddzielona od pozostałych wysokim murem. Należą do nich:
    • Zamek Niski – w którym przyjmowane są poselstwa, wyjątkowi goście oraz organizowane są przyjęcia i bale. Wyjątkowym miejscem tej części kompleksu jest Sala Tronowa w, której królowie wysłuchują petycji i próśb mieszkańców Tabadanu codziennie od 10 do 12. Została zaprojektowana przez tana Saela z Osmundu Wschodniego według wszelkich zasad stylu monarchistycznego. Styl ten charakteryzuje się przesadnym zdobieniem, wielkością pomieszczeń i wysokim sklepieniem obniżającym się w okolicy tronu.
    • Zamek Wysoki – jest dziełem Trebora I, romantycznego i bardzo mądrego władcy, którego podczas modlitwy zasztyletował morderca z elfiego tongu Białego Lotosu. To wydarzenie spowodowało wojnę domową między jego dwoma synami królem Lukianem Osmundzkim oraz Armerem II. Ta część pałacu to prywatne apartamenty monarchy, gdzie oprócz jego rodziny i służby nikt nie ma prawa wchodzić. W tej części fortecy znajdują się koszary straży pałacowej oraz kwatery reprezentacyjnego oddziału Pancernych Jeźdźców Pegazów. Ochronę przed atakiem magicznym zapewniają magowie z Tabadańskiej Gildii Magów oraz kapłani Graama.
    • Królewskie Ogrody – sławne elfie caraliony, zaprojektowane przez Largaliela Wspaniałego z domu Deleminea. Do tej części pałacu wpuszczani są wszyscy bez względu na status społeczny. Ze względu na to ogrody pozostają obok jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc. Popularny jest przede wszystkim Zakątek miłości, gdzie w zakątkach żywopłotowego labiryntu spotykają się zakochane pary. Ci, co chcą odpocząć po męczącym dniu odwiedzają wyspę na jeziorze porośniętym wodnymi liliami. Pielęgnowane są od czasu swego powstania przez elfi ród Largalielów. Mieszkają oni w Zamku Wysokim i cieszą się dużym szacunkiem. Plotki głoszone przez zawistnych mówią o tym, że nie są tylko ogrodnikami, ale także świetnie wyszkolonymi zabójcami mającymi za zadanie ochronę kolejnych władców przed atakami morderców. Podobno wykorzystywani są też do likwidacji wichrzycieli i buntowników zagrażających królestwu.

Najmłodszą częścią miasta jest Dzielnica Rycerska nazwana tak ze względu na znajdującą się tam siedzibę Bractwa Rycerzy św. Graala. Zamek jest dziełem krasnoludzkiego architekta tana Gloina McKheled. Jego geniusz pozwolił stworzyć potężny fort o niezwykłej konstrukcji, odporny na atak zwykły i magiczny dzięki zaklętym w murach żywiołom ziemi. W kaplicy będącej częścią fortecy spoczywa zatopione w krysztale ciało św. Awnara. Legenda mówi, że zostało tam umieszczone przez samego Graama, kiedy jego kapłani przygotowywali rytuał wskrzeszenia. Podobno pretendenci do tytułu Lorda Komandora bractwa muszą dotknąć kryształu. Ten, który przez niego przeniknie zostaje wybrany. Świątynia ta otwarta jest dla wszystkich tylko podczas głównych świąt oraz 19 dnia 9 miesiąca w rocznicę śmierci świętego. Oprócz tych budowli można w niej zobaczyć wszystkie inne charakterystyczne dla dzielnicy mieszkalnej dla średnio zamożnych, począwszy od wież mieszkalnych na zamtuzach skończywszy.

Najbiedniejszą częścią miasta jest Padół, dzielnica usługowo- mieszkalna. To właśnie tu znajdują się zakłady farbiarskie skupione wzdłuż rzeki Bystrej. W nich zatrudniona jest większość mieszkańców miasta. Wszyscy oni skupieni są w cechu farbiarzy, który dba o ich interesy tak, że starcza im na skromne utrzymanie. W odróżnieniu od dzielnic przemysłowych w innych miastach nie panuje tutaj wszędobylski smród i zaduch, dzięki magicznym zasłonom utrzymujących go w zakładach. Było to o wiele tańsze niż jedna wielka blokada oddzielająca całą dzielnicę. Podczas świąt państwowych i religijnych cała dzielnica zmienia się nie do poznania, gdy jej mieszkańcy wychodzą na ulicę, aby się hucznie bawić.

Kemnach – jest drugim, co do wielkości miastem Tabadanu i główną bazą jego floty wojennej. Położone jest na skalistym wzniesieniu, które opływają z trzech stron wody zatoki Alkachar. Dosłownie każdy budynek został wykuty w białym wapieniu. Świątynie, kamieniczki i wieże sprawiają wrażenie jakby stawiano je jedne na drugim, oddzielają je jedynie wąskie brukowane uliczki. Port umieszczony jest wzdłuż przesmyku łączącego wyspę z miastem. Chroniony jest z jednej strony przez Biały Zamek – fortecę miejską, a z drugiej przez Kamienny Fort. Ta część miasta nazywana jest Mostem a ludzie tam mieszkający utrzymują się ze świadczenia marynarzom różnego rodzaju usług. Lepiej jej nie odwiedzać, jeśli jest się góralem. Kemnach stworzone zostało, przez reptillionów 6078 roku i do czasu upadku Imperium było letnią siedzibą władcy. Po przejęciu wyspy przez książęcy ród eTaranarów w początkowym okresie kolonizacji pełniło funkcję stolicy. Później znacznie straciło na znaczeniu dopóki w 7931 roku król Alcal II nie ufundował katedry morskiej Uniwersytetu Tabadańskiego. Dzięki niej poziom wyszkolenia żeglarzy z wyspy wzrósł do poziomu porównywalnego z wyszkoleniem elfów. Legendy krążące o tym mieście mówią o bajecznych skarbach ukrytych w rozległych podziemiach rozciągających się pod miastem.

Arkachon – znajduje się o niecały dzień drogi od stolicy i znane jest jako siedziba rodu aVandrel. Samo miasto przedstawia sobą wspaniały widok: położone jest na wysokiej skale na tle szczytów masywu Ankcharaktra. Główne ulice miasta prowadzą na szczyt, na którym stoi katedra pod wezwaniem św. Thalysy. Zbudowano ją z kamienia o lekko różowym odcieniu, charakterystycznym dla domów w całym mieście. A atrakcyjności świątyni w dużym stopniu decyduje alabastrowy grobowiec świętej. Kapłani służący w katedrze sławni są na całym Tabadanie ze swoich proroczych zdolność. Miasto żyje głównie z pielgrzymów odwiedzających to miejsce oraz dzięki bogatym złożom adamandytu wydobywanym z pobliskich wzgórz.

Eferding – miasto w centralnej części Tabadanu, zamieszkane przez około 10 tys. osób, głównie ludzi. Pierwotna osada istniała w tym miejscu na długo przed zasiedleniem wyspy przez reptilliony. Pozostały po niej dziwne schodkowe piramidy wykonane z czarnego bazaltu niespotykanego na wyspie. Pierwsze wzmianki w dokumentach dotyczą uzyskania przez wioskę Eferd praw miejskich w 8459 roku. W sto lat później w wyniku rewolt chłopskich stłumionych przez Anaela oNgana zostało kompletnie zniszczone. Odbudowane zostało przez Sivara eDechola w 8572 roku. Miasto położone jest na skrzyżowaniu traktów żelaznego i wełnianego a rozwija się w oparciu o handel i przetwórstwo tych materiałów.

Suche fakty

Pieniądze – 100 dirchamów = 10 dinarów = 1 denar. 10 denarów daje koronę. Względem waluty imperialnej 1 denar tabadański warty jest 50 sztuk srebra.

Godłem Tabadanu jest złoty smok w koronie na błękitnym tle.

Państwem rządzi Twern eTaranar z żoną Zuleyką.

Skład Wielkiej Rady

  • Orto aVandrel herbu srebrny smok na czarnym tle.
  • Yenne eLaerdil (kobieta) herbu czarny smok na zielonym tle.
  • Teius oCorane herbu czerwony smok na białym tle.
  • Solda eKetri (kobieta) herbu zielony smok na czarnym tle.
  • Nuaille aVelmaris (kobieta) herbu biały smok na czerwonym tle.
  • Solsy oNgan (kobieta) herbu brązowy smok na żółtym tle.
  • Hemin aTharved herbu fioletowy smok na szarym tle.
  • Suippes – hierarcha Bazyliki św. Graala.
  • Liguiel Etain – Lord Komander Bractwa Rycerzy św. Graala.
  • Etira eDeolo (kobieta) – admirał floty tabadańskiej.
  • Dinoze aLefeld – generał sił lądowych.
  • Arciz aNacari – przedstawiciel cechów.

Mniejsze miasta: Plaused, Fendham, Horgen, Diegem, Freising, Magana, Seda, Waldheim.

Handel

Podaż – pszenica, jęczmień, ziemniaki, korek, tkaniny wełniane, stal i adamandyt.

Popyt – barwniki (indygo, szafran, karmin), rtęć, węgiel kamienny, srebro, złoto, mithryl, salmiak, klejnoty i materiały luksusowe.

Obronność

Od północy wyspę chronią oddziały jeźdźców na pegazach. Liczebność ich jest różna w zależności od wielkości stada pegazów oraz zapotrzebowania innych osób na te zwierzęta.

Od wschodu chronią wyspę góry masywu Ankharaktra oraz oddziały zamieszkujące w dwóch faktoriach warownych znajdujących się na zboczach gór.

Od południa obronnością zajmują się oddziały zamieszkujące główne miasta na wyspie oraz flota, której miejscem docelowym jest Zatoka Alkahar.

Zachodni brzeg chronią oddziały zamieszkujące cztery warowne wioski położone najbliżej zachodniego brzegu, patrole floty oraz oddziały pochodzące z miasta Eferding.

Bookmark the permalink.

6 Comments

  1. Opis niezły. Jest gospodarka, religie, ustrój, status, ale brakuje mi jednego – tu będę znów marudził – M_A_P_A!!!!
    Bez mapy opisy są dużo płytsze, jakieś niepełne, niekompletne. Jak nie ma geograficznych relacji między obiektami, dystansu między nimi, rozmieszczenia krain – pustyń, lasów, stepów, gór, to jest niedobrze. Już któryś raz to piszę na forum – Mapy to podstawa. Takie jest moje stanowisko w tej materii.
    Zrób mapę Avnar, wtedy będzie można z przyjemnością tam scenariusz umieścić. Jak chcesz – m m program do tego.

  2. M_A_P_A jest:) tyle że w KCetowcu:) są nawet dwie, jedną zrobił czegoj a drugą hans.

  3. … i jeszcze jedna refleksja – trochę za dużo tych Graamitów 😉 A gdzie umiłowani w Bellu złodzieje i zabójcy? 🙂

  4. Jest mapa w KaCetowcu? Cholewa zapomniałem, ale też czytałem go dość dawno… Zaraz to nadrobię.

  5. [quote]… i jeszcze jedna refleksja – trochę za dużo tych Graamitów Wink A gdzie umiłowani w Bellu złodzieje i zabójcy? Smile[/quote]
    No akurat tę ciemną stronę to tylko liznąłem:) O zabójcach jest wspomniane przy opisie elfów zajmujących się ogrodami. Tak jakoś zapomniałem o ciemnej stronie Tabadanu:) Czyżby potrzebny był Tabadan after Midnight:)

  6. No ba! Mroczne siły powinny zatryumfować w odwiecznej walce z tzw. "Dobrem". 😉

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *