Opis Orchii

Świat, w którym wasi bohaterowie urodzili się, żyją i po którym wędrują od przygody do przygody, nazywa się Orchia. Świat to bardzo stary, rządzący się prawami stanowionymi zarówno przez jego mieszkańców, jak i przez bogów, regułami, które u swego źródła mają w równym stopniu przyziemne prawa natury, jak i nieogarnione siły magii, wszechobecnej, odciskającej swe piętno na każdym niemal przejawie życia. Świat, który obok wielu ras humanoidalnych zamieszkują mityczne potwory, gdzie obok tętniących życiem miast znaleźć można ruiny świadczące o cywi­lizacjach dawno wymarłych i przez wszystkich zapomnianych.

W wyniku działania ogromnych sił, mocy zarówno naturalnych, jak i boskich, wygląd Orchii często ulegał radykalnym zmianom. W tej chwili planeta podzielona jest na dwie główne części.

Jedną z nich jest półkula wschodnia – od niezliczonych lat owiana tajemnicą, dla zwykłych śmiertelników nieznana i nieo­siągalna. Strzępy zachowanej wiedzy pozwalają przypuszczać, iż znajduje się tam legendarny Ocean Burz i niedostępny Zapomniany Kontynent…

Druga półkula (zachodnia) to ogromne ziemiomorze podzielone na 10 archipelagów. Najbardziej cywilizowanym z nich jest Archipelag Centralny, a szczególnie jego największa wyspa – Orkus Wielki. Jest to miejsce specjalne, gdyż właśnie tutaj, na Orkusie rozpoczynają się wszystkie przygody…

Archipelag Centralny jest położony w północnej części półkuli zachodniej, nieco na północ od zwrotnika. Wokół niego leży 8 symetrycznie rozrzuconych Archipelagów, z których 3 południowe znajdują się na wysokości równika, a 3 północne leżą w okolicach koła podbiegunowego. Te 9 archipelagów otacza zewsząd i oddziela od siebie najstarszy, najstraszliwszy i najbar­dziej tajemniczy archipelag Orchii, zwany Pajęczym. Na południe od równika tworzy on miniaturowy kontynent – Angchor (Śmierci).

Klimat Orkusa Wielkiego i innych wysp Archipelagu Central­nego, a więc tego obszaru, na którym rozgrywane będą przygody, jest porównywalny z klimatem morskim strefy zwrotnikowej i umiarkowanej dzisiejszej Ziemi.

Podstawową rośliną jadalną na Orkusie, stanowiącą główny pokarm nie tylko wszystkich osiadłych ras, ale i zwierząt roślinożernych jest bogata w składniki odżywcze, szybko rosnąca odmiana agawy – wysoka na metr, o grubych, długich i soczystych liściach.

Najpospolitszą humanoidalną rasę Orchii stanowią orki, wraz ze swymi mieszańcami (półorki), pobratymcami (gobliny, hobgobliny) i kanibalistycznymi wynaturzeniami (orkony, gobory, hobgory). Od niepamiętnych czasów rządziła nimi, ustanawiając wszędzie własne prawo arystokratyczna podrasa Uruk-hai. Dziesięć do dziś niewygasłych rodów Uruk-hai urosło w taką siłę i moc, że wódz jednego z nich został najmłodszym i jednym z najpotężniejszych bogów Orchii, przyjmując imię Katan. Odtąd wszyscy wodzowie rodów, z których każdy rządzi innym Ar­chipelagiem, przyjmują to imię, uważając się za jego potomków i zarazem wcielenia. Mimo ogromnej ilości zamieszkujących Orchię ras, orkom pod wodzą Katanów udało się wszystkie je podporządkować i ustanowić sprawiedliwe, choć srogie rządy. Każda rasa ma zapewnioną wolność i prawo życia według własnych zasad i zwyczajów, aczkolwiek musi się podporząd­kować woli i zwierzchnictwu rządzącego rodu Uruk-hai. Łagodne, sprawiedliwe i często protekcyjne traktowanie obcych ras w zamian za oficjalne uznawanie władzy Katanów, po wielu wojnach doprowadziło do powstania wielorasowej, pozbawionej antago­nizmów i w miarę spójnej cywilizacji. Każdy Katan rządzi innym Archipelagiem (poza Pajęczym), sprawując tam władzę nie tylko nominalną, ale i rzeczywistą. W utrzymaniu posłuszeństwa pomaga mu to, iż świat ten zamieszkuje wielka liczba istot dzikich i niebezpiecznych, więc miasta wręcz domagają się, by na ich terenie stacjonowały garnizony orków. Katanowie, przestrzegający polityki nie mieszania się do spraw miejscowych władców, często spełniają rolę sędziów i rozjemców w lokalnych konflik­tach. Chociaż z natury są okrutni i bezlitośni, doskonale zdają sobie sprawę z tego, że aby utrzymać władzę nad wszystkimi mniejszymi społecznościami, muszą być dla nich pożyteczni i niezbyt uciążliwi.